یادش بخیر...
انگار همین چند روز پیش بود که سبد ریسمان های رنگارنگش را به دستم داد و گفت:
عزیز دل! مثل همه ی سال های زیستنت، همان 365 روز را برای بافتنش به تو فرصت خواهم داد...
...
هر سال خودش دار قالیم را برپا می کند و میگوید:
گلِ من! تو فقط بباف...! آرام... صبور... بی دغدغه...
من کنارت هستم... همین جا... همین حوالی ها...! تا تو در رویایی ترین آرامش ها، آرام گیری...!
تا در حوالی این آرامش ها، تار و پود قالی ات را کنار هم نهی...
...
- ۴ نظر
- ۲۹ شهریور ۹۲ ، ۲۰:۳۲
