می پُرسمت صوفی من ...

---

با کال̊ ­باورهایِ تار ، تقدیر می بافی هنوز
در گم­̊ مداری نیلگون ، زنجیر می بافی هنوز
جامِ خمارین می چرا خامت کند صوفیِ من؟
بر بوم̊ ­آبی باژگون ، تصویر می بافی هنوز
مردابِ گنگ بی تپش ، زایاست در تخدیرِ ذهن
ابریشمین̊ ­پنــــدار را ، دلگیر می بافی هنوز
آیینِ دزدی مرزبان... تو با مدارایِ خموش
بر قامتِ اندیشه ات ، تحقیـر می بافی هنوز
شـــــورِ تمنّایت به سر، فرصت ترا آید بِسر
طرحی ز سیمرغِ پران گر دیر می بافی هنوز
در زمزمه فریادِ مسخ ، بس ماورایی اوج محو
نجوایِ رنجی کهنه را ، شبگیر می بافی هنوز
در رخوتِ سرداب گم ، دندانه هایِ خیره دام
قلّابِ انگشت و رَجی شهگیر می بافی هنوز؟
نازکبــــرانه شادخو ، رهپوت آید تا بهــار
بر بیشه نقشِ شرزه ای از شیر می بافی هنوز؟

---

شعر از سوسن خسروی

هر انسان یک بافته

به قولِ شهید مطهّری : « خودِ این تودۀ پشم ، قابلِ اینکه خودش را به یک قالی تبدیل کند نیست ، یک دستِ هنرمند است که این را تبدیل کرده است ... ما خودمان به منزلۀ یک بافته هستیم ، هر انسانی یک بافته است .»

---

( آشنایی با قرآن / 5 ، شهید مرتضی مطهّری ، انتشارات صدرا ، چاپ اوّل ، پاییز 1375 ، 185 )

---

منبع: وبلاگ خطه فریومد

عشق بی غم

تن چو فرش و تارو پودش از گل است
نقش آن چون نقش بحرو ساحل است
فرشباف تن چنین گوید سخن 
بند بند عشق بی غم باطل است

---

شعر ازداود فرخی