روزنه ی خورشید
نشسته ست
از پشتِ
پنجره ی رنگی خیال
بر قالی ذهنم.
کجای این اتاق پوشالی
پهن کنم
قالی ام را.
برایم گِلیم ببافید
روزنه ی ماه
نشسته ست
از پشتِ
پنجره ی بی رنگ
بر کفِ
کلبه ی فکرم.
ارسالی از «کرمی» کاربران میرزاکارپت 
- ۰ نظر
- ۱۵ بهمن ۹۹ ، ۱۵:۲۳
