نمیدانم اسفند برای شما چه مفهومی دارد؟ اما برای من یعنی شکار یک روز آفتابی و پهن کردن فرشهای سبز کاشمر یا فرشهای زرشکی کاشان در وسط حیاط یا در کوچهای خلوت و آبگرفتن به آن و شستن و شستن تا آمدن بهار آسان شود.
اما گلهای قالی خود اعلام بهار است به خانهی یک ایرانی. در هر کجای ایران که زندگی کنی چنین بهاری در خانه داری. در کویر یا کوههای سر به فلک کشیدهی البرز و زاگرس...
بخش بزرگی از کشور ما ایران در دل کویر است و هنرمندان قالیباف، با نقش و نگارهای فرش، رنگ و تازگی و گل و ریحان به خانهها میآورند. داشتم میگفتم قصهی آن اسفندها را. فرشها را که پهن میکردیم باید آنها را میخیساندیم.
چه کیفی داشت، شستن گلهایی که از زمستان و دودهی بخاریها چغر شده بودند و سیاه. پارو کشیدن و وقت خسته شدن، بهانه آوردن که فردا امتحان دارم.
سُر خوردن روی کفها... حبابها کدورت و سیاهی را از روی قالی میزدودند.
طرحهای قالی زیبا هستند، گویی شعرهایی هستند که به زبان تصاویر سروده شدهاند. طرحهای شاهعباسی همراه طرحهای اسلیمی، اسلیمیهای دهن اژدری، نقشهای گلدانی، طرحهای درختی، درختیهای حیواندار، بته جقه، بته سنندجی، بته افشاری، طرحهای خشتی و طرحهای محرابی...
و اگر باران میگرفت و برف میآمد که فرشها باید چند صباحی روی دیوارهای شهر باقی میماندند. چهرهی شهر آن روزها زیبا بود. روی هر دیوار یک تابلوی زیبا با نقشهای فرشی مزین میشد.
سرخ ،سبز و آبی... اسفند، چنین شناسنامهای داشت. هنوز هم در شهرهای کوچک این تصویر زیبا دیدنی است. اما حالا در اتوبوس ومترو مدام تبلیغات کاغذی قالیشویی به دستت میدهند. هر کدام هم شعاری دارند.
تحویل به شکل لول و اتو شده، رنگبرداری، ریشهزنی، رفع سوختگی، شستشوی انواع فرش ابریشم و گل ابریشم، شستشوی مبل و موکت...قالیشویی مجهز به گرمخانهی گازی، شستن فرشهای شما با شامپوهای خارجی و براقکننده، قالیشویی با دستگاههای تمام اتوماتیک، خدمات رفوگری، قالیشویی با اصول مذهبی...
این روزها، روزهای اسفند،ماه قالیشستن است. اولین رکن خانهتکانی. آماده شدن برای رسیدن عمو نوروز...
راستی سری به گلهای قالی خانهتان بزن ، شاید نیاز به تیمار دارند. خدا کند که این تابلوی بهاری از خانههای ایرانی کم نشود.
همشهری آنلاین: فریبا خانی