بافنده ای
تمام عمر
ترنج و ابریشم می بافت
گل می بافت
اما وقتی که مرد
نه فرشی داشت
و نه کسی
که گلی بر گورش بگذارد
شعر از شیرکو بیکه س - ترجمه سید علی صالحی
- ۱ نظر
- ۰۲ شهریور ۹۲ ، ۰۲:۴۵
