قالی
زندگی ام رنگین بود
سرخ و سبز و آبی
بافته ام آنرا با دل تنگی
گره هایش روشن
تارهایش از غم
پودش از یکرنگی
قالیم زیبا بود
انتظارم خشکید
چشم هایم به در استقبال
تا ابد گریان ماند
وکسی قصد خریدش...هرگز
قالی من پوسید
قیمتش ارزان شد
و کسی باز نیامد افسوس
قصد آن دارم تا
قالی ام را تنها
ته دریای فنا
دور اندازم دور
و دگر قالی احساس نبافم هرگز...!
فرش یعنی
صدآفرین و مرحبا ایرانیان
ای هنرمندان بی نام و نشان
گرچه خواهیم رفت از این جهان
نام ما پاینده است با فرشمان
فرش یعنی خاطرات کودکی
فرش یعنی طعم شعر رودکی
فرش یعنی نغمه دفتینه‌ها
فرش یعنی زحمت تهمینه‌ها
فرش یعنی افتخار بی کران
فرش یعنی تابلوی نقش جهان
فرش یعنی با گره زر ساختن
اشک‌ها را در لچک تر ساختن
فرش را در سقف عرش هم داشتند
گوشه‌هایش هم کمی گل کاشتند
می‌درخشد بر فراز آسمان
چون عروسان شب نما کرده به سر
بر رهش گسترده فرش سیم و زر
پهنه قالی است گویی آسمان
ماه زیبا چون ترنجی در میان
