دختر قالیباف (به گویش بیرجندی)

اَز هَموُ روز کِه مُ چَش خُرِه وا کردیُم

همچه سیب تو دِلوک مَمِه خُر جا کردیُم

 تـا مُتـونِستـُم بتونِ یا که تای وَرزَنـُم

 بـُر کِه پشـت دار یَک عُمرِه تقلا کردیـُم

تـا بجا و سر جلو و تای تـای بعـد از او

گوش خُر در بست وَر تعلـیمِ اُستا کردیُم

چار زنجیر و دو خوردی و کتیبه در میو

او میـو تـر یـک ترنج از عشق ور پا کردیُم

زیر تُخ لاکی و رنگ قرمز وسوز و سفید

رنگ زرد خُر مُ از خورشید حاشا کردیُم