فرش ایران به جهان جایگه والا داشت / در مقام هنری یکه و بی همتا بود
هر گل قالی تا از چمن ایران رست / زو همه موزه آفاق عبیر آسا بود
گل قالی نه چو گلهای خزان زرد و پریش / که گل تازه بهار همه محفلها بود
سالها قالی پر نقش بهار خسرو / به رخش نسترن و یاسمن و مینا بود
چون بخاطر گذرد گوهرم از دیده چَکَد / بسرای هنر از بس هنر والا بود
همه آثار بدیع هنری میگویند / روزی این مهد هنر پیشرو دنیا بود
ای جوانان وطن رو سوی معبود آرید / تا که دل رو بخدا بود خدا با ما بود
خاتم گم شده را باز جوی ای ایران / که بدان حلقه جهان زیر نگین ما بود
شاعر: سید رضا خشکنابی/ از وبلاگ فرش ایرانی
- ۰ نظر
- ۱۹ آذر ۹۲ ، ۰۰:۱۱
