قالی دل ما

این دل ما چنان گرد و غباری گرفته که از تایدو ریکا گرفته تا انواع جوهر نمک ها تاثیری بر سفیدی و زلالیش ندارند.نقش این قالی راکه خیره می شوم عجیب محوش می شوم که این دل کجا و قالی کجا. چنان طرح و رنگ را کنار هم گذاشته اند که گویی فرش سلیمان است.حال حکایت نقش قالی و دل ماست که یکی جان دارد و دیگری بی جان است کاش این دل هم جان نداشت کاش دل نمی باخت کاش هیچوقت نمیگرفت کاش نمی سوخت برای کسی کاش نمی پوسید در این چهار دیواریها کاش برای کسی ضعف نمی رفت انوقت دیگر دلربایی نبود دلبستگی نبود.
اگر می شد دلمان هم به زیبایی این قالی نقش بسته میشد چقدر خوب بود.مگر قالی زیبا نیست چرا دل نمیبندد و دل نمی بندند به او.
این قالی دل ما هم نیاز به شستشوی اساسی دارد.

---

نوشته سینا لطف آور. برگرفته از وبلاگ تازه کار

فرش دل

ما انسانها همگی زندگیمون رو  مثل یه قالی باف می بافیم، و به پهنای دلمون یه فرشی داریم (فرش دل) هر کسی یه نقشی به فرش دلش زده و از یه رنگ یا رنگهای خاص استفاده کرده ، و هر کسی یه جوری می بافه ، یکی ریز یکی درشت یکی برجسته و ... ، یکی خودش زحمت کشیده و خودش نقش و نگارش و زده و با دل خودش بافته، یکی هم مثل فرشهای ماشینی، دیگران براش نقش زدن و بافتنش، خوبه که ما فرشهامون رو خودمون طراحی کنیم و طوری ببافیم که وقتی کسی میاد و میخواد پا رو دلمون بزاره گره های فرش دلمون پاشو اذیت نکنه، رنگهاشو طوری انتخاب کنیم که چشم کسی رو نزنه، لطافت خودش رو داشته باشه و کاری کنیم که همه جرات کنن پا رو فرش دل ما بذارن، میدونید که فرش خوب فرشیه که هر چی پا بخوره قشنگتر میشه. طوری ببافیم که خریدار داشته باشه .