قالی دل

گیس دل را بر سر دار کردم
منت ندارد قالی تنهاییی ام
در شکارگاهت صید می شوم
هر رج که بی آیینه
شانه می زنی
پریشانیم
افشان که بافتی وماهی در هم
زیبا شدم
واگویه نفس گرفت هراتیم
اما.............

اکرولیک

گل ها و بوته ها مرا در سکوت فرو می برند
در نقش لاکی گم می کنند
قلبم ریش ریش
آهار می شود
فرش جهاز مادر
با قافله افکار به چین می رود
بخت با قالیچه ماشینی به خانه می آید

---

شاعر: کروب رضایی

چنگ به تار

مادر
رد پای تو بر پهن دشت اندیشه من
نقش گل سرخی است
به دار قالی
دار قالی پیرزن قالی باف
که گره می زندش سخت به پود
و با
پینه دستش میزند چنگ به تار

---

شاعر: رامین علمداری

دارقالی

---

با لهجه کرمانی

---

بشین ور بیخ دار قالی دلت می شه ا‍َ غصه خالی

( بنشین گوشه دار قالی دلت از غصه خالی می شود)
بدستش کلوزار گرفته وَر او یِتِ دستش یه پاکی
( به دستش کلوزار گرفته، به دست دیگرش یک پاکی (کلوزار و پاکی= ابزار قالیبافی) )
دُختو اَ بَسکی خسه بوده خوابش برده پا دار قالی
(دخترک آنقدر خسته بوده که کنار دارقالی خوابش برده)
گلی رِ اَ رو قالی کنده می ده به یارو یِواشی
( گلی که از روی دار قالی چیده را یواشکی به پسرک می دهد)
بته جیغه یَم اَدواسر می پوده ور رو تارقالی
( ( بته و جیغه= شکل نقشهای قالی )و باز هم بته جیغه را روی تار های قالی می بافد)
ایقَ دلش غصه داره نقش می خونه با خوشالی
(اینقدر دلش غصه دارد که با خوشحالی نقش می خواند!)
فِقَ را می بره یه آواز وَشِت می خونه تا بیایی :
(فقط یک آواز بلد است(که همان نقش قالی است) برای تو می خواند تا بیایی )

---

شاعر: مسعود نکوئی