لالایی ترکمن

آبادان بر بلندی نشسته،می‌خواند

و به افتخار ترکمن قالی می‌بافد

بر کوهپایه‌ها،رد پای گورخران

و در خانه‌ی کوچکترین برادر

گلی قرمز بر قالی‌

لالایی،لالایی‌

لالا کن فرزند دلبندم‌

گل من،گلی که ماهی یک قالی می‌بافد

و کناره‌ی قالی‌اس،جای ده سرانگشت اوست‌

در میان گلها،به لاله می‌ماند

به قرمزدانه می‌ماند

لالایی،لالایی‌

لالا کن فرزند دلبندم

---

پی نوشت: این شعر از مجموعه لالایی‌ها است که از منطقه ترکمن انتخاب شده است. آذرپاد،حسن و حشمتی رضوی،فضل الله.«فرشنامه ایران»،مؤسسه‌ مطالعات و تحقیقات فرهنگی(پژوهشگاه)،تهران 1372به نقل از بداغی،ذبیح الله.«نیاز جان و فرش ترکمن»،انتشارات فرهنگان.

دختر قالی باف

مو(من)قالی‌بافم و قالی می‌بافم‌

شیرین و شیرین‌کار و ظریف بافم‌

مو قالی‌بافم از برای یارم‌

تا روش(رویش)نشینه گل بی‌خارم‌

یکی سبز،عنابی پهلوش،یکی سبز

گلی روش،عنابی پهلوش،یکی سبز

ماهی

قالی لب بافته

گل به گل انداخته

قدرت پروردگار

خُب به هم انداخته

---

پی نوشت: این شعر یک نوع معماست که مقصودش ماهی است.

برگرفته از فرشنامه ایران.حسن آذرپاد و فضل الله حشمتی رضوی به نقل از «عقاید و رسوم مردم خراسان» ابراهیم شکور زاده