میرزاکارپت هشتصد روزه شد :)

---

پی نوشت: امیدوارم همچنان بتونم این وبلاگ را به روز کنم. البته با همراهی شما همراهان عزیز. سلامت و پیروز باشید :)

تار قالی

---

شعر از امیر شهبازی (گمنام)

نقش ازلی

نقش گلیم ما طرح تو نداشت
ورنه این قالی ازلی جز نقش تو نداشت
بد بافته ایم
قالی هزار رج را با گلیم پا دری تعویض کرده ایم 
دار دنیا را بد ما زده ایم 
جر نقش تو همه چیز زده ایم

---

شعر از مسعود پاییزیی

میرزا کارپت یکساله شد!

امروز 365 روز از عمر فرش در آئینه ادبیات گذشت و یکساله شد. سال قبل که تصمیم گرفتم شعر و داستان و ... مرتبط با فرش را در اینجا جمع آوری کنم فکر میکردم که با مطالب و اشعار زیادی روبرو نیستم که بخواهم جمعشون کنم. اما الان بعد یک سال فعالیت می بینم تو این زمینه خیلی کار شده که متاسفانه تا کنون شناخته نشده. به هر حال پس از گذشت یکسال مصمم تر از ابتدا برای ادامه این کار به همراهی و نقد و نظرات سازنده شما دوستان امید بستم. 

نکته دیگه هم این که همواره چهره فرش در ادبیات ما تیره و تاریکه که امیدوارم این دید زیباتر بشه.

گلدان

دلش با من نبود

با گل های قالی همسایه بود

گلدان من

دیر وقتی بود که دلداده بود

---

پی نوشت: برای خالی نبودن عریضه اینو خودم گفتم. حقیقتش چند وقتی هست شعر و داستان فرشی پیدا نمیکنم. دوستان شاعر و نویسنده و فرشی هم که کمک نمیکنند. یادم میاد مشتری ثابت اینجا یه موقعی میگفت اگر شعر و ... ندارید زیاد سراغ دارم. خوب بسم الله ...

پدرم کفشباف بود

چند مدتی بود که برای اول مهر آماده شده بودم. برای مدرسه. چقدر خوب و خوش بودیم. می‌رفتم کلاس سوم. معلممان دوست قدیمی پدرم بود. دیده بودمش. آقای قادری. بچه‌ها همان بچه‌های کلاس دوم بودند. جز یکی. سعید. توی کلاس غریبی می‌کرد و به خاطر قد بلندش آقای روحانی گفت ته کلاس ردیف اوّل بشینه. من سعید را می‌شناختم. یک ماهی می‌شد آمده بودند خانه اعظم خانم. آنقدر بد اخلاق بود، که مرتب مستأجر عوض می‌کرد. سعید را زیاد نمی‌شناختم. ولی یکبار با مادرم که می‌خواست خانه جدیدشان را چشم روشنی بگوید رفتیم خانه‌شان. وضع خوبی نداشتند. سعید هم زیاد توی کوچه نمی‌آمد و با بچه‌ها بازی نمی‌کرد. یکی دوبار فقط دیده بودمش که اومده بود بیرون نون بخره.