روز و شب میبافد
مادرم قالی را
تار و پودش همه از جنس طلا
رنگ آن رنگ حنا
هر وجب قالی او
می برد هر طرف احساس مرا
ولی افسوس که زحمتهایش
همه رفت باد فنا
چشمهایش خشکید
دستهایش لرزید
زحمتش رفت هوا
مادرم زحمت تو سود ندارد چه کنیم؟
چون که یک عده خبیث
می نهند نام دگر
میبرند جای دگر
همه دست رنج تو را
پرشین کارپت شد
نام آن قالی الماس بها
مادرم می بینم...
دست لرزان ، چشم کم سوی تو را
این همه ظلم و جفا
درد دارد .... درد دارد به خدا
شعر از علی قابلی
- ۰ نظر
- ۲۸ شهریور ۹۵ ، ۱۴:۵۰
