شعر میخواندم ...

---

آسمان را با دستانم بافتم
بر چله ی ایستاده ی جهان
آن زمان که
در کنار جهان بینیِ بی رنگ یک بافنده
شعر میخواندم

---

شعر از خانم سارا نوری

دل نازک بافنده فرش

---

خفته در هر گره اش
نغمه ی روضه ی تنهایی شب
تو چه دانی
چه گذشت 
بر دل نازک بافنده فرش

---

شعری زیبا از خانم سارا نوری 94/7/25

فرش دل من ... در عرش تو

بافنده است

قالی زیبایی می بافد

از تار و پود خاطراتت

دلم را می گویم...

---

شعر از بیژن افشار- از وبلاگ مردی که روشن شد ...

بافنده قالی

ای بافنده قالی

درتاروپود، اشک وآه سردم

رویایم، گلهای مریم، غمگینی ام  بباف

دردم گره گره بباف

رنگ قالی به شیرینی یک لبخند خیالی

بوی قالی عطراقاقی

طرحش به سادگی دلم، فصل آغارمن و تو

عمرم رابنشان برلب جویی

اشکم رابخندان به دلجویی

درنخ به نخش بنویس

گشته ام بی قرار

لحظه ای مستم وهوشیار

لحظه ای غافل ازحال و، غم خوار

می چرخد برمن دمی پریشان حالی

می نشیند برمن حرف های خیالی

لحظه های دلتنگی

حرف بافنده

ای فرش تو را با تار پود و جو دم افسانه کردم
خیره بردیدگان خودی وخویشان و بیگانه کردم
تو را چو ن حلاج بردار اما یک فرش جانانه کردم
نخ و پشم و ابر یشم را در وجودت پیاده کردم
با چوبه هاف و کاف وکارد و قیچی اندازه کردم
با عشق نقشه لچک وترنج رابر توجاودانه کردم
با ترنم عاشقانه گل وبلبل را رویای میخانه کردم
با هنر پنجه وعقلم این فرش نفیس رازنده کردم

---

شعر از سید احمد شبیری