قالی عمر

قالی عمر را می بافم به سیاه و سپید
گره می زنم یک یک به شادی و نوید
تار و پود را محکم کرده ام به دار امید
قالی ام نقش گل و زندگی دارد به امید
دوغی و لاکی و زرد و سپید دارد
می زنم شیرازه اش را با آلام و درد
گل بهار قالی ام آرام گذشت
قلب قالی باف عمر، در هم شکست
پاکی بر پود و گل قالی بزن
ریشه از جان و دل و جانی بزن
قالی ام با تار و پودش بافته شد
با همه خوب و بدش قالی من افسانه شد

---

شعر از حمیده ایزد شناس

عشق بی غم

تن چو فرش و تارو پودش از گل است
نقش آن چون نقش بحرو ساحل است
فرشباف تن چنین گوید سخن 
بند بند عشق بی غم باطل است

---

شعر ازداود فرخی 

قالی باف

بر تار های دار
چشم دوخته اند
بچه های قالی باف
مشق شب
از یاد پنجه های هاشور خورده
پرواز میکند
شاید برای مروارید نگاهشان
تور می بافند

---

شعر از حمید رضا اقبال دوست

گل قالی

هنوز کودکانه به قالی می نگرم وهنوز گل قالی بهشت است
چقدر این تخیل زیباست و چقدر این تخیل زشت است

---

شعر از مسلم غیبی شوی

گل های قالی

سراسیمه

  به پای عابرین می پیچیدم

 فریاد می زدم

 گلها را له نکنید

 من ومادرم اینهارا با تار و پود جانمان تنیده ایم

 و صدای خرد شدن استخوانهای خود را

  در پای دار قالی شنیده ایم

 ولی آنها مست از باده غرور

 می رقصیدند و پایکوبی می کردند

 فردا که بیدار شدم

 دیدم

 خورشید از پشت پنجره به آبیاری گلهای قالی آمده بود

 گلها دوباره جان گرفته بودند

 دوباره خوابیدم.

---

شعر از علی در وبلاگ شعر های خام من

تفکر بی پاسخ

دیشب چه هوای سرد و بی حالی بود
مادر گــرم بافتـــن قــالی بــود 
من بودم و یک تفکــر بــی پاسخ 
از اینکه چرا سفره ما خــــالی بود 

---

شعر از سجاد ایرانپور

دختر قالی باف

دختر قالی باف گل های باغ آرزوهــــــــــــــایـش را
بر تار و پود قالی گره میزد و با خــــــــــــــــون دلی
که از انگشتانـــــــــــش جاری میشد آنرا رنــگ میزد
و هر از گاهــــــــی از پشت پنجــــــــــــره انتظار،
افقهــای  منتهی به دیــــــوار را به نظاره می نشست ...

---

شعر از علی شهلوی / وبلاگ خاطرات زرد

گلیم به روایت تاریخ بیهقی

بدیشان نماید پهنای گلیم تا بیدار شوند: کیفر و پادافراه دادن
تا چه دارد زمانه زیر گلیم: نامعلوم بودن آینده
طبل زدن زیر گلیم : کنایه از آنکه بخواهد چیزی را مخفی کند ولی نتواند.
مانند این بیت سعدی:
آواز دهل نهان نماند / در زیر گلیم و عشق پنهان
و حافظ:
دلم گرفت ز سالوس و طبل زیر گلیم / خوشا دمی که به میخانه بر کنم علمی

---

ارسال شده از طرف خانم مریم عطایی  برگرفته از کتاب تاریخ بیهقی با توضیحات استاد دکتر منوچهر دانش پژوه است.

داستان فاطمه

روی نیمکت بزرگ و درازی نشسته بود. صدای تق تق شانه قالی بافی نمیگذاشت تا خوابی که چشمانش را پر کرده بود بر او غلبه کند. زنهای دیگری که پهلوی او نشسته بودند بلند بلند با هم حرف میزدند. اینجا کارگاه قالی بافی در زیر زمین بزرگ یک ساختمان بود. تنها کارگاه نیمه مجهز روستا. بعد از کلی التماس و در خواست به صاحب کارگاه، عاقبت پدرش، مشهدی رحیم را راضی کرده بود که دختر ده ساله اش آنجا مشغول کار شود به قرار ساعتی پنج تومن. حالا از زمان شروع کارش در اینجا یکماهی میگذشت. پاهایش به زمین نمیرسید و همین باعث میشد که پاهای لاغر و کم خونش دائم گز گز کند. با هیچ کدام از زنها هم کلام نمیشد چرا که مشهدی رحیم بهش سپرده بود تا ابدا با کسی حرف  نزد مبادا چیز های بد یاد بگیرد. سینه هایش درد میکرد و با حرکت تند انگشتانش به روی دار قالی و شانه زدن رج هایی که بافته بود احساس درد بیشتری میکرد. چند روزی بود که توی سینه هایش سفت و سنگی شده بود. میترسید به کسی چیزی بگوید مبادا که کتک بخورد. هوای تاریک و نمناک کارگاه که پر بود از ذرات معلق نخ روی سینه اش سنگینی میکرد . تا غروب کارش همین بود قالی بافی.

پلاس و قالی

هرچند که پشم است اصل هردو 
بسیار به است از پلاس قالی

---

ناصر خسرو / اصل شعر را اینجا ببینید