قالی و حمالی

دوباره ساعت هفت ومن ابریشم وقالی 
دوباره هی گره پشت گره آه از بد اقبالی
شکوه هند میبافم به جان فرش ایرانی
غم طاووس پنجاب و غرور ببر بنگالی
سه تا بگذر دو تا قرمز دو تا بگذر دو تا آبی
زیادعمرمن طی شددراین مصراع توخالی
شبیه کرم ابریشم کسی دنبال حقم نیست
هنرمندم ولی اینجا هنرچند است مثقالی
گره افتاده درکارم به خود کرده گرفتارم
هزاران خاطره دارم ازاین آهنگ اقبالی
دوباره آخر شعر و هزاران بغض نا گفته
خلاصه ساعت هفت ومن و پایان حمالی 

---

پ ن: اقبالی=داریوش

---

شعر از مجتبی سپید عزیز

---

این نکته را هم بگم که جناب مجتبی سپید بزرگواری کردند و این شعر را به بنده حقیر تقدیم کردند. بی نهایت از لطف و سخاوتمندی ایشون سپاسگزارم :) انشاالله توفیق جبران داشته باشم.

نگین ما

فرش ایران به جهان جایگه والا داشت   /  در مقام هنری یکه و بی همتا بود
هر گل قالی تا از چمن ایران رست        /   زو همه موزه آفاق عبیر آسا بود
گل قالی نه چو گلهای خزان زرد و پریش  /   که گل تازه بهار همه محفلها بود
سالها قالی پر نقش بهار خسرو             / به رخش نسترن و یاسمن و مینا بود
چون بخاطر گذرد گوهرم از دیده چَکَد         / بسرای هنر از بس هنر والا بود
همه آثار بدیع هنری میگویند                     /  روزی این مهد هنر پیشرو دنیا بود
ای جوانان وطن رو سوی معبود آرید            /  تا که دل رو بخدا بود خدا با ما بود
خاتم گم شده را باز جوی ای ایران              / که بدان حلقه جهان زیر نگین ما بود

---

شاعر: سید رضا خشکنابی/ از وبلاگ فرش ایرانی 

بلبل تو چه میگویی ...

می خواه و گل افشان کن از دهر چه می‌جویی

این گفت سحرگه گل بلبل تو چه می‌گویی

مسند به گلستان بر تا شاهد و ساقی را

لب گیری و رخ بوسی می نوشی و گل بویی

شمشاد خرامان کن و آهنگ گلستان کن

تا سرو بیاموزد از قد تو دلجویی

تا غنچه خندانت دولت به که خواهد داد

ای شاخ گل رعنا از بهر که می‌رویی

امروز که بازارت پرجوش خریدار است

دریاب و بنه گنجی از مایه نیکویی

چون شمع نکورویی در رهگذر باد است

طرف هنری بربند از شمع نکورویی

آن طره که هر جعدش صد نافه چین ارزد

خوش بودی اگر بودی بوییش ز خوش خویی

هر مرغ به دستانی در گلشن شاه آمد

بلبل به نواسازی حافظ به غزل گویی

---

شعر حضرت حافظ بر روی قالی تبریز/ اواخر سده دهم هجری/ موزه ویکتوریا آلبرت/ غنی شده با گلابتون/233 در 163 سانتی متر

بخش هایی از شعر که به صورت رنگی مشخص شدند روی فرش بافته نشده

منبع: سیری در هنر ایران/ آرتور آبهام پوپ/ جلد 11 و 12 و 13

گلدان

دلش با من نبود

با گل های قالی همسایه بود

گلدان من

دیر وقتی بود که دلداده بود

---

پی نوشت: برای خالی نبودن عریضه اینو خودم گفتم. حقیقتش چند وقتی هست شعر و داستان فرشی پیدا نمیکنم. دوستان شاعر و نویسنده و فرشی هم که کمک نمیکنند. یادم میاد مشتری ثابت اینجا یه موقعی میگفت اگر شعر و ... ندارید زیاد سراغ دارم. خوب بسم الله ...

کج بافی

کلاف سخن در دستم
سیاست می بافم
مادرم می گوید
کج می بافی
نخواهند خرید
می گویم : چنانش خواهم آراست
مشتری ببارد
نگاهش در دهانم خشک می شود
یعنی افسوس ، افسوس

---

شعر ار محمدرضا بداغی

قالی کاشان

---

درخت غنچه برآورد و بلبلان مستند              

جهان جوان شد و یاران به عیش بنشستند

حریف مجلس ما خود همیشه دل می‌برد        

علی الخصوص که پیرایه‌ای بر او بستند

کسان که در رمضان چنگ می‌شکستندی        

نسیم گل بشنیدند و توبه بشکستند

بساط سبزه لگدکوب شد به پای نشاط        

ز بس که عارف و عامی به رقص برجستند

دو دوست قدر شناسند عهد صحبت را        

که مدتی ببریدند و بازپیوستند

---

شعر سعدی بر روی قالی کاشان/ حدود سال 1305 هجری خورشیدی/ این قالی به استناد کتیبه بالای آن «به فرمایش اسمعیل و ابا یهودی» بافته شده است.

نمد نور

---

سلام برایت نوشتم در کاغذ بیخط زمانه
نغمه هایی که در هیچ کتابى یافت می‌نشود،
براى تو که در میان آینه‌ها به تماشا نشسته اى مرا
که بیقرار صدایت میزنم ....

دردانه بودم
خانه بر دوش عشق کردیم...

سرانجام براى چرخیدن
در لطیف بى تکرار
دور ایران خسته خط کشیدم
گاهى طرحهاى پر درد کشیدم
گاهى هم نقشى با شک کشیدم
وقتى کمى هر جا سرک کشیدم
رسم دنیا برام شد پدیدار
آینه در میان نور بود
تورا دیدم در آینه 
همه جا نور بود
آینه در میان نور بود
نور نور نور

---

شعر زیبای جناب آقای میر مولا ثریا  سوزن دوزی شده روی نمـد، 

نمد سوزن دوزی شده اثر جناب آقای میر مولا ثریا

قالی

نقشه رنگین قالی

کوشش سنگین خواهر

رنگ قالی رنگ نان است

در دل غمگین خواهر

 

شانه های ضربه کوبی

راوی نقصان مادر

روی هر قالی و پشتی

ناله دستان مادر

 

روز و شب آنها نشینند

روبروی باغ قالی

زخمها بنشسته با غم

روی آن دستان خالی

 

در بر هر نقش قالی

چینی از سیمای آنهاست

تار و پود و نقش قالی

خونی از دلهای آنهاست

 

هر شبی بر خانه ما

همچو مهتابی بتابند

مادر من خواهر من

دشمن دیرین خوابند

---

شعر از دکتر عبدالرحمن دیه جی

دار قالی

دار قالی همیشگیت گوشه ی اتاق
خفت های تو درون روشنایی چراغ
سینی مسی ،همان دواستکان کنار میز
باز کتری سیاه و چوله ات سر اجاق
کفش های کهنه ات که راه رفته تا حیاط
چادر سفید و گل گلیت توی باغ
کرسی قدیمیت درست زیرپنجره
خاطرات بچگی:هوای سرد وچای داغ
*
خیره می شوند باز چشمهای خیس به
عکس ساده ی همیشگیت گوشه ی اتاق

---

شعر از سجاد ایرانپور

گل های قالی چه زیبا شکوفه می کنند

من مشق هایم را با بهار می نویسم زیر پنجره ی عشق می نشینم و از روی دفتر مشق گل ها می نویسم . آن وقت گل های قالی حسودیشان می شود که دفتر مشق ندارند . باد قفل دست های پنجره را می شکند و با یک دنیا صداقت می آید ؛ تا لابلای گل های قالی بچرخد و نغمه ی آمدن بهار را در گوششان زمزمه کند . پنجره دست های چوبی اش را به هم می کوبد ، انگار با چشم های شیشه ای اش از باد می پرسد ، چرا قانون خاطره را شکستی ؟ وقتی پنجره بسته می شود ، باران پشت شیشه جا می ماند . من دلم برای باران می سوزد ؛ چون هیچ وقت نمی تواند گل های قالی را نوازش کند اما در عوض دفتر مشق نیلوفر ها را تند تند خط می زند و می رود . من از اینجا همه چیز را می بینم ، من از اینجا از کنار مهربانی ؛ گل های قالی را می بینم که وقتی ؛ زنبور ها دور و بر نیلوفر ها چرخ می زنند به زیبایی نیلوفر ها می خندند . آن ها هنوز نمی دانند وقتی که گلبرگ های نیلوفر باز می شود و یک زنبور خسته از شیرینی محبتش می نوشد نیلوفر ها چقدر لذت می برند آن اندازه که من روی شانه های پدر می نشستم . و وقتی انگشت های کوچکم چروک های پیشانی اش را لمس می کرد آنقدر می خندیدم که شبتاب ها گمان می بردند روشنی را لمس کرده ام .