قالی کرمان

مثل قالی کرمانه

---

معنی ضرب المثل : اشاره به هر کسی که هرچه سنش بالا میرود خوش رنگ و روتر میشود(معروف است که قالی کرمان هرچه بیشتر پا میخورد بیشتر رنگ باز کرده و مرغوب تر میشود)

---

از وب سایت آینه

گل‌های قالی

پرده هارا کنار زده بودند و آفتاب روی گل‌ها و ترنج‌های قالی اتاق می‌تابید و آن‌ها را به وجد می‌آورد. بعضی وقت‌ها خیال می‌کردم که گل‌های قالی با نور خورشید به رقص می‌آیندو رنگ‌های سفید و لاکیشان در هم می‌آمیزند .

---

بخشی از داستان آلوهای قطره طلا/ از وبلاگ دفتر مشق من و دوستانم

دختر قالی باف

نشسته با یه قامت شکسته

دخترکی کنار دار قالی

کودکیشو رج میزنه با حسرت

بین گلای بی بهار قالی

ببین چه باغ سبزی آفریده!

با نوک انگشتای سرد و خسته اش

جاری شده یه شاخه گل سرخ

به روی پنجه های پینه بسته اش

روز قالی بافی

امروز روز خوبی برای قالی بافیه.

هوا آفتابیه.

رنگ ها شسته و تازه ان.

باید دست ها رو مشغول کرد و و ذهن رو فرستاد جایی که نخودی و لاکی به هم گره می خورند برای همیشه.

اما من قالی بافی بلد نیستم...

---

نوشته مرتضی اسکندری

می زنم نقش به قالی دلم...

می زنم نقش به قالی دلم

تا تو آیی و دمی

روی آن بنشینی

و دمی

خستگی ها ز تنت برشویی

سایه ات بر سر من اندازی

تو بیا ای مهدی (عج)

می زنم نقش به قالی دلم...

---

از وبلاگ مسیحای سبحان

ترانه های قالیبافی

قالی‌بافم قالی‌باف

خونه نروفته قالی‌باف

ظرفام نشسته قالی‌باف

نشینم پشت قالی

ببافم یادگاری

ریشه زنم صدا کنه

اوساکارم نگا کنه

دسمال پول واکنه

قالی‌های رنگ و وارنگ

زیبا و خوب و قشنگ

شید کردمش تو خونه

فقط برای نمونه

چاقو زدم روی دستم

خون چکیده از دستم

دست حنایی

دست حنایی موی سیاه

صورتی هم‌چون قرص ماه

ریشه می‌زند بر اندوه

کباب شود دل سنگ کوه

که عاشق یک تن و دشمن هزاره

که لاله در نیاسر بی‌شماره

کنار سورمه‌ای لاکی است

چشم‌هات چشمه پاکی است

کنار گلی بژ بزن

آتش به این دژ بزن

قالی‌بافی از بین رفت، رفت آنچه بر حسین رفت

قالی‌بافی از بین رفت

رفت آن‌چه بر حسین رفت

نقاش قالی بی‌کار شد

حسین حلاج بر دار شد

فرش ماشینی رفو نمی‌خاد

دلی نماند، خونی یا شاد

تاجر فرش هم ورشکست

نفرین بر چرخ بدمست

قیچی‌تیزکن و خامه‌فروش

رنگرز و چله‌دوان هم روش

رفتند همه پی دلالی

نابود شد هنر قالی

حالا ما ماندیم دست‌خالی

---

روزنامه قانون 17 فروردین 1392

رویای آن دختر نارنج و ترنج...

چشمانم را می بندم

وبه نقطه ای دوردست، خیره می شوم.

به نقطه ای دور دور دور،

که نقشی زیبا، در ذهنم بیافرینم.

پشت شیشه

باران

ترانه می خواند.

نشسته پای دار قالی

دختری از تبار عشایر، که گلهای رنگارنگ بهار را

با گلهای رنگارنگ نارنج و ترنج و شقایق

ماندگار می کند.

دختر قالیباف، خستگی هایش را، رج می زندو

دلبستگی هایش را، می بافد.

دستهای تکیده دخترک سیزده ساله

برای لحظه ای سکوت می کند و

چشمهای خسته اش

آرام آرام به خواب میرود.

بافنده قالی

ای بافنده قالی

درتاروپود، اشک وآه سردم

رویایم، گلهای مریم، غمگینی ام  بباف

دردم گره گره بباف

رنگ قالی به شیرینی یک لبخند خیالی

بوی قالی عطراقاقی

طرحش به سادگی دلم، فصل آغارمن و تو

عمرم رابنشان برلب جویی

اشکم رابخندان به دلجویی

درنخ به نخش بنویس

گشته ام بی قرار

لحظه ای مستم وهوشیار

لحظه ای غافل ازحال و، غم خوار

می چرخد برمن دمی پریشان حالی

می نشیند برمن حرف های خیالی

لحظه های دلتنگی